https://islamansiklopedisi.org.tr/ibn-verdan
Medineli olup Hazzâ lakabıyla anılmıştır. Kıraat ilmini Ca‘fer el-Kārî ve Şeybe b. Nisâh’tan öğrendi; sonra bu ilimde refiki olup aynı kıraat isnadına sahip bulunan kurrâ-i seb‘adan Nâfi‘ b. Abdurrahman’a da kıraatini arzetti. Ebû Ca‘fer el-Kārî’nin râvisi ve talebesi olmasının yanında Ebû Ca‘fer kıraatini Nâfi‘ yoluyla öğrenenlerin önde gelenlerinden biri olduğu anlaşılmaktadır. Kendisinden arz yoluyla İsmâil b. Ca‘fer el-Ensârî, Kālûn, el-Meġāzî adlı eseriyle tanınan Vâkıdî gibi şahsiyetler kıraat okudular.
Ebû Ca‘fer kıraatinin râvisi olarak İbn Verdân’ın rivayetleri ilk döneme ait kaynaklarda yer aldığı gibi (meselâ bk. İbn Mihrân, s. 8-9) kırâat-i aşere hakkında telif edilip imamların rivayetlerini iki ile sınırlayan eserlerde bu iki rivayetten biri olarak tercih edilir. İbn Verdân hakkında İbnü’l-Cezerî “usta bir mukrî, gerçekten sağlam ve güvenilir bir râvi” ifadesini kullanmıştır. Zehebî onun muhtemelen Nâfi‘den önce öldüğünü söylerken İbnü’l-Cezerî 160 (777) yılı dolaylarında vefat ettiğini zikretmiştir (en-Neşr, I, 179).
BİBLİYOGRAFYA
İbn Mihrân, el-Mebsûṭ fi’l-ḳırâʾâti’l-ʿaşr (nşr. Sübey‘ Hamza Hâkimî), Dımaşk 1401/1980, s. 8-9.
Enderâbî, Ḳırâʾâtü’l-ḳurrâʾi’l-maʿrûfîn (nşr. Ahmed Nusayyif el-Cenâbî), Beyrut 1407/1986, s. 41-43.
Zehebî, Maʿrifetü’l-ḳurrâʾ (Altıkulaç), I, 247-248.
İbnü’l-Cezerî, Ġāyetü’n-Nihâye, I, 616.
a.mlf., en-Neşr, I, 179.
“İbn Verdân”, DMBİ, V, 77-78.
